Z dziejów koła

Źródłem informacji o utworzeniu Wojskowego Koła Łowieckiego Nr 161 „Granica” w Gołdapi są głównie myśliwi pamiętający pierwsze lata powojenne. W 1945 roku na terenie powiatu gołdapskiego, swoją działalność rozpoczęło Stowarzyszenie Myśliwych. Stowarzyszenie to, założyło pierwsze po wojnie koło łowieckie o nazwie „Łoś” gospodarujące na wszystkich obwodach powiatu gołdapskiego.

Rok założenia Koła: 1954

W 1954 roku doszło do podział Koła „Łoś” na cywilne Koło „Las” i Wojskowe Koło Łowieckie Nr 161. Koło wojskowe, otrzymało dwa obwody łowieckie na terenie Puszczy Rominckiej a patronat nad Kołem objął Wojskowy Związek Łowiecki. Uchwałą Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Białymstoku w dniu 9 lutego 1960r Wojskowe Koło Łowieckie Nr 161 zostało przyjęte na członka Zrzeszenia Polski Związek Łowiecki. Przewodniczącym Koła został wówczas Kazimierz Nadolny, łowczym Ryszard Dąbrowski, skarbnikiem Edward Kozłowski, sekretarzem Zenon Brzostowski. Koło liczyło 12 członków.

Pod koniec lat 60-tych, koło wojskowe posiadało pięć obwodów łowieckich z czego dwa położone na obrzeżach Puszczy Rominckiej zostały utracone w 1974 r.

Rok 1978 przyniósł kolejną zmianę w nazwie Koła. Na wniosek ówczesnego prezesa Teodora Jonasza, Walne Zgromadzenie członków Koła przyjęło nazwę – Wojskowe Koło Łowieckie Nr 161 „Granica” w Gołdapi. Nazwa ta pozostała do dzisiaj.

Koło gospodaruje na trzech obwodach powiatu gołdapskiego. Łączna powierzchnia obwodów wynosi 14890 ha, w tym obszary leśne stanowią 11470 ha. W ostatnich latach w sezonie pozyskuje się średnio ok. 12 jeleni, 50 saren, 80 dzików. Bardzo dużą wagę przywiązuje się do właściwego gospodarowania populacja sarny i dzikiem pozwala to na uzyskiwanie znacznych dochodów ale tez na utrzymanie dobrych ich stanów w łowisku .

Do Koła przynależy 70 członków, spośród których 40 myśliwych posiada uprawnienia selekcjonerskie, 9 tez myśliwych posada specjalne uprawnienia do odstrzału redukcyjnego bobra. Roczny staż łowiecki dla nowowstepujacyh do PZŁ odbywa zwykle kilku kandydatów.

W 2004 roku obchodziło bardzo uroczyście Jubileusz 50-lecia istnienia Koła. W roku Jubileuszu Koło otrzymało swój Sztandar a w 2009 r. zostało odznaczone Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej.

Członkowie Koła utrzymują stałe, dobre stosunki z administracja leśną, ludnością wiejską i miejscowymi szkołami. Rokrocznie szczególnie zima myśliwi spotykają się z dziećmi i młodzieżą by wygłaszają pogadanki i wyjeżdżają na zimowe dokarmianie zwierzyny przy okazji zbierają wnyki a na zakończenie zasiadają przy ognisku.

Zanim powstało Koło...

Atrakcją powiatu gołdapskiego bez wątpienia była i jest Puszcza Romincka. Od wieków wabiła ona bogactwem fauny i flory nie tylko turystów i miłośników przyrody lecz także myśliwych przemierzających jej ostępy w poszukiwaniu znakomitych trofeów i przygód łowieckich. W XV wieku, puszcza była obszarem należącym do wielkich mistrzów krzyżackich. Władali nią także książęta i królowie pruscy, czyniąc z puszczy tereny swoich polowań. W puszczy wykształcił się typ jelenia (tzw. jeleń romincki) o bardzo dorodnym porożu. Trofea te w późniejszym czasie zwabiły do puszczy cesarza Wilhelma II oraz wielkiego łowczego – marszałka Rzeszy i naczelnego dowódcę Luftwaffe – Hermana Göringa. Planową gospodarkę łowiecką w puszczy rozpoczęto w połowie XIX wieku. W 1890 roku cesarz Wilhelm II otoczył puszczę specjalną ochroną, tworząc w niej cesarski rewir łowiecki.

Dalsza historia

Z uwagi na cenne i rzadkie poroża jeleni rominckich w 1918 roku puszcza stała się państwowym rewirem łowieckim, natomiast w 1937 roku Zarząd Lasów Rzeszy uznał ją za państwowy rezerwat łowiecki. W okresie międzywojennym powiat gołdapski należał do Prus Wschodnich III Rzeszy obejmując część ziem okręgu kaliningradzkiego w obwodach Gusiew i Niestierow. Po II wojnie światowej i ustaleniu granic państwa polskiego, powiat gołdapski a wraz z nim Puszczę Romincką przedzielono granicą polsko-rosyjską. Południowa część puszczy ( 12,5 tys. ha) należy dzisiaj do Polski, północna (23,5 ha)do Rosji.

Głównie myśliwi, pamiętający lata powojenne są źródłem informacji o powstawaniu kół łowieckich na terenie powiatu gołdapskiego po 1945 roku. Z ich wspomnień wyłania się historia utworzenia przez myśliwych pierwszej,  powojennej legalnie działającej organizacji łowieckiej jaką było Stowarzyszenie Myśliwych. Stowarzyszenie skupiało w swoich szeregach przedstawicieli różnych środowisk w tym: pracowników administracji państwowej i wojska. Zasięg działalności stowarzyszenia obejmował  wszystkie obwody łowieckie dawnego powiatu gołdapskiego w tym również obwody usytuowane na obrzeżach Puszczy Rominckiej. Po krótkim okresie działalności w 1947r Stowarzyszenie przekształciło się w koło łowieckie przyjmując nazwę „Łoś”. W 1954r doszło do podziału koła łowieckiego „Łoś”, na Koło Łowieckie „Las” i Wojskowe Koło Łowieckie nr 161. Koło wojskowe w wyniku podziału otrzymało dwa obwody łowieckie usytuowane na obrzeżu puszczy Rominckiej. Patronat nad kołem objął Wojskowy Związek Łowiecki.

Z dokumentacji odnalezionej w archiwum wynika, że uchwałą Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Białymstoku w dniu 09 lutego 1960 roku, koło  zostało przyjęte na członka Zrzeszenia Polski Związek Łowiecki a 25 lutego1960 roku Naczelna Rada Łowiecka w Białymstoku skierowała do Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gołdapi wniosek o zarejestrowanie Wojskowego Koła Łowieckiego nr 161 przy J. W. 1015. Przewodniczącym koła był wówczas Kazimierz Nadolny, łowczym Ryszard Dąbrowski, skarbnikiem Edward Kozłowski, sekretarzem Zenon Brzostowski. Koło liczyło 12 członków.

Pod koniec lat 60-tych, koło posiadało pięć obwodów łowieckich z czego dwa (utracone w 1974 roku), na terenie Puszczy Rominckiej.
Rok 1978  przyniósł zmianę w nazwie koła. Na wniosek ówczesnego prezesa Teodora Jonasza, członkowie koła przyjęli nazwę: Wojskowe Koło Łowieckie nr 161 „Granica”.